Skolyoz, omurganın bel ve göğüs bölgelerinde görülen yana doğru eğriliktir. Normal bir omurgada, omurlar arkadan bakıldığında sırasıyla boyun, sırt ve bel bölgelerinde dümdüzdür. Skolyozda ise omurlar sağa ve sola doğru yön değiştirmektedir. Bu eğrilik, omurgaya bakıldığında genellikle hemen fark edilebilir ve röntgen filmleri ile doktor kontrolleri sırasında tespit edilir. Skolyoz, büyüme çağındaki çocukların geleceklerini etkileyen bir hastalıktır. Erken teşhis, tedavi süreci açısından oldukça önemlidir ve erken teşhis durumunda %100 tedavi edilebilir. Zamanında teşhis edilemeyen omurga eğrilikleri, çocukların gelişimini olumsuz etkileyebilir ve ilerleyen yaşlarda sırt ve bel ağrıları, akciğer ve kalp fonksiyon bozuklukları gibi ciddi sağlık sorunlarına neden olabilir.

Skolyoz tedavisinde, öncelikle eğriliğin derecesi ve hangi aşamada olduğu belirlenir. Tedavi yöntemleri, sırt kuşağı kullanımı, düzenli egzersiz ve cerrahi müdahaleyi içermektedir.

Eğriliğin yeri ve büyüklüğü, tedavi için önemli bir faktördür. Eğriliğin derecesi ne kadar fazla ise, büyüme durduktan sonra eğrilik o kadar artmaya devam eder. Tedavi edilmeyen aşırı derece skolyozlar, akciğer kapasitesini daraltarak ileride akciğer ve kalp ile ilgili rahatsızlıklara zemin hazırlar. 30 derecenin altındaki skolyozlar, belirli aralıklarla tedavi edilir. 30 derece üzerinde korse kullanılarak omurga basınçlara karşı desteklenir ve hastanın büyümesine paralel olarak korse değişikliği yapılır. Kız çocuklarında adet dönemine girildikten sonra 1,5 yıl daha korse kullanımı devam eder. Tedavi sona erdiğinde, ilk eğrilik derecesinin 1-2 derece altına düşen bir eğrilik derecesi varsa, tedavinin başarılı olduğu kabul edilir.

Skolyoz tedavisinde kullanılan yöntemler, hastanın yaşına, skolyozun derecesine ve diğer sağlık koşullarına bağlı olarak değişkenlik gösterebilir. Erken teşhis ve uygun tedavi yöntemleri ile skolyozun ilerlemesi durdurulabilir ve hastaların yaşam kalitesi artırılabilir.