Parkinson Hastalığı, ilk defa İngiliz doktor James Parkinson tarafından 1817 yılında "titrek felç" olarak tanımlanmıştır. Beyinde hareket kontrolü yapan hücreler bulunmaktadır. Bu hücreler kimyasal maddeler salgılar. Bu maddelerden biri dopamindir. Dopamin, beyne gelen bilgiyi bir sinir hücresinden diğerine aktarır, böylece vücut dengesi sağlanır. Ancak bu hücrelerin bir kısmı tahrip olduğunda veya azaldığında dopamin salgılanamaz. Bu azalan dopamin nedeniyle vücutta titreme, hareketlerde yavaşlama gibi belirtiler ortaya çıkar ve bu duruma Parkinson hastalığı denir. Parkinson tedavi edilmediği takdirde hastanın yaşam kalitesi çok düşer.

Parkinson hastalığının tedavisinin amacı, hastayı bağımsız, aktif ve kendi başına işini görebilen bir hale getirmektir. Uygulanacak tedavi ile hastanın her hali düzelecek diye bir durum yoktur. Zaten Parkinson hastalığı için kullanılan çok fazla ilaç çeşidi de yoktur. Bu ilaçlar ya eksik olan dopamini temin eder ya onun benzeri etki yapar yahut dopaminin parçalanmasını engelleyip kullanımını artırır. Tedavi süresince kullanılan bu ilaçlardan meydana gelebilecek yan etkilerin belirlenip ortadan kaldırılması önemlidir. İlaçta yan etkisi görüldü diyerek ilacı bırakmak veya doktor değiştirmek doğru olmaz. İlacı bıraktığınızda hastalık belirtileri tekrar ortaya çıkar. Doktor değiştirmek ise Parkinson tedavisi uzun süren bir hastalık olduğu için, değiştirilen doktorun bu hastalığın seyri ve gelişimi hakkında bilgi sahibi olması zaman alacaktır. Bu da zaman kaybıdır. İlaç tedavisi ile titreme, kas sertliği ve hareketlerde yavaşlamanın düzelme olasılığı yüksektir. Tam olarak düzelmese de azalma sağlar. Bununla birlikte donuk yüz ifadesi, konuşma, yazma bozukluğu ve terleme gibi sorunlarda da düzelme olabilir.

Tedavinin bir diğer önemli noktası da psikolojik bakımdan hastanın kaybettiklerini tekrar kazandırmaktır. Parkinson tedavisi için aile ve doktorun bir arada emek göstermesi, hastanın kendini daha iyi hissetmesini sağlar ve yaşam kalitesini artırır. Aileden gördüğü desteğin katkısı tedavide büyük rol oynar.

Diyet yapmak, Parkinson hastalığını düzeltmez. Ancak dengeli bir beslenme sağlık açısından faydalı olur. Diğer yandan, vitamin tedavisi de bu hastalığa çare olmaz.

Parkinson hastalığında cerrahi tedavi ilk olarak tercih edilmez. Ancak hastalık ilaçlarla düzelmiyorsa, cerrahi uygulama yapılabilir. Cerrahi olarak iki tür tedavi söz konusu olabilir. Hastaya öncelikle anestezi uygulanır. Sonra kafadan bir delik açılır ve gerekli bölgede olan hücrelerde hasar yapılır. Diğerinde ise gerekli yere bir elektrot takılır. Ancak bu sefer hasar yapmadan uygulanır. Köprücük kemiği altına yerleştirilen bir uyarıcıyla bu elektrot kontrol edilir. Bu aleti hasta mıknatısla açıp kapatır. Açtığında hastalığın belirtisi görülmez, kapattığında tekrar oluşur.

Parkinson tedavisi için bu yöntemler uygulanırken bazı hususlar göz önünde bulundurulmalıdır:

Parkinson hastalığı, multidisipliner bir yaklaşım gerektirir. İlaç tedavisi, cerrahi müdahaleler, psikolojik destek ve yaşam tarzı değişiklikleri ile hastanın yaşam kalitesi artırılabilir.