Renk körlüğü, gözdeki renk algılama yeteneğinin bazı renkleri doğru şekilde algılayamaması sonucu ortaya çıkan bir görme bozukluğudur. Bu durum, erkeklerde kadınlara oranla daha sık görülmektedir. Renk körlüğü iki ana şekilde ortaya çıkar: tam renk körlüğü ve kısmi renk körlüğü. Birçok hayvan ise (örneğin köpekler) tam renk körüdürler ve her şeyi gri tonlarında görürler.

Renk körlüğü, göz içerisinde ışığı algılamakla sorumlu olan üç koniden bir veya birkaçının işlevini yitirmesi nedeniyle ortaya çıkar. Normal bir insan gözünde kırmızı, mavi ve yeşil renkleri algılayan ve elektriksel sinyale dönüştüren üç koni bulunur. Renk körü olan bireylerde bu konilerden bazıları doğuştan mevcut değildir veya sonradan hasar görmüştür. Renk körlüğü, X kromozomuyla taşınan kalıtsal bir hastalık olduğundan erkeklerde görülme sıklığı daha fazladır, ancak kadınlar taşıyıcı olmaktadır. Erkeklerde %10 civarında renk körlüğü görülürken, kadınlarda bu oran %1 civarındadır.

Radyoaktivite, UV ışınları, şeker hastalığı, yaşlılığa bağlı olarak göz merceğinin kalınlaşması gibi faktörler sonradan edinilen renk körlüğü hastalığının nedenleri arasında yer almaktadır.

Renk körlüğü teşhisi için kullanılan birçok yöntem bulunmaktadır. Ancak, tam renk körlüğü ile kısmi renk körlüğü (diskromatopsi) ayrımını yüzde yüz güvenilir şekilde yapabilen bir test bulunmamaktadır. Ülkemizde en çok kullanılan test olan Ishihara testi, kişiye renkli noktalardan oluşan şekillerin ve sayıların gösterilmesi şeklindedir. Ancak sağlıklı gözlere sahip bireyler bile bu testte bir veya iki hatalı yanıt verebilmektedirler. Richmond HRR 2002 testi ise Ishihara testi ile tespit edilen renk körlüğünün derecesini saptama açısından önemlidir.

Renk körlüğünün günlük yaşam üzerindeki etkileri genellikle minimaldir. Renk körü olan bireylerin çoğu, renk körü olduklarının farkında bile değildir. Doğuştan renk körü olan bireyler, günlük hayatlarında herhangi bir zorluk yaşamayacak şekilde adapte olmuşlardır. Yine de renk algısının önemli olduğu radar operatörlüğü ve pilotluk gibi mesleklerde renk körü olmamak gerekmektedir. Renk körleri, herhangi bir sıkıntı yaşamadan araç kullanabilir ve ehliyet alabilirler.

Doğuştan gelen renk körlüğünün tedavisi bulunmamaktadır. Ancak, sonradan edinilen renk körlüğü için edinilme sebebine bağlı olarak renk körlüğünün ilerlemesi engellenebilmektedir. Bu amaçla kullanılan yöntemler arasında katarakt operasyonu, lens kullanımı ve görme sinirlerinin hasar görmesini engelleyecek vitamin kullanımı bulunmaktadır. Doğuştan gelen kısmi renk körlüğü (diskromatopsi) için lens kullanımı söz konusu olsa bile kesin başarısını ispatlamış bir yöntem değildir.

Renk körlüğü ile yaşamak, birçok birey için büyük bir zorluk teşkil etmemektedir. Ancak, renklerin doğru algılanmasının kritik olduğu bazı mesleklerde ve durumlarda dikkatli olunması gerekmektedir. Özellikle eğitim ve iş hayatında renk körlüğü dikkate alınarak, uygun düzenlemeler yapılmalıdır. Renk körü bireyler için özel olarak geliştirilmiş bazı yardımcı araçlar ve teknolojiler de mevcuttur.